O xoves 17 de outubro, o auditorio da Facultade de Filoloxía e Tradución da UVigo acollerá un faladoiro sobre as novas traducións de Vento ferido, a ópera prima de Carlos Casares, do ano 1967.
No faladoiro estarán presentes Hakan Casares, fillo do escritor, Gustavo A. Garrido, secretario da Fundación Carlos Casares, que falará do arquivo que a entidade custodia sobre o escritor; Iolanda Galanes, que salientará as diferentes traducións e tentativas de autotradución da obra; e tamén Jesús Moinhos, que vén de traducir a obra ao esperanto, que saíu ao prelo baixo o título de Vundita Vento.
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», <em>Vestvegr</em> en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o <em>Haervejen</em> en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a <em>Gallaecia escandinávica</em> da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
A Fundación Carlos Casares organiza, os días 11 e 12 de setembro, a segunda edición das Xornadas “Videoxogo e Literatura. Unha mirada transversal”, na que se debaten e analizan a situación e perspectivas do sector do lecer interactivo en Galicia e as súas posibles sinerxías co sector cultural, con especial atención á literatura, e se impartirán faladoiros especializados. O evento terá lugar, igual que o ano pasado, no Museo de Arte Contemporánea de Vigo.
Ademais, haberá dúas competicións para a creación de contidos artísticos dixitais nos que se mesturen videoxogo, arte e literatura. Unha de arte pixelado ou “pixel art” e outra de desenvolvemento de videoxogos ou “game jam”.
Por último, e en colaboración co Museo do Videoxogo de Cangas (MUVi), desenvolverase unha exposición presencial e virtual baixo o título de “A historia dos videoxogos en 360º”. Como novidade, dentro da exposición poderán verse proxectos desenvolvidos en Galicia.
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», <em>Vestvegr</em> en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o <em>Haervejen</em> en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a <em>Gallaecia escandinávica</em> da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso
cómplice.
No marco das II Xornadas “Videoxogo e Literatura”, a Fundación Carlos Casares vén de lanzar unha Game Jam na que pode apuntarse todo o mundo que desexe deseñar un videoxogo baseado nunha das obras de Carlos Casares.
Unha “Game Jam” é un evento de maratón onde, nun período de tempo pechado, ten que desenvolverse un videoxogo sobre un tema específico que se revela no momento de empezar o período de deseño. O período para apuntarse á Game Jam remata o día 4 de decembro ás 23.59 horas, e o período de deseño durará 4 días, do 1 ao 4 de decembro.
Poden participar equipos formados de 1 a 3 persoas e o videoxogo pode presentarse en calquera idioma, aínda que é obrigatorio que teña unha opción de idioma en lingua galega. A actividade está subvencionada pola Deputación de Pontevedra, o Concello de Xinzo de Limia e a Xunta de Galicia. O tema concreto da Game Jam revelarase o día 1 de decembro.
A Fundación Carlos Casares establece un primeiro premio de 500€ e un segundo premio de 300€ para os equipos que, segundo o xurado da competición, acaden as mellores puntuacións en aspectos clave como xogabilidade, narrativa, adaptación do xogo ao tema proposto, orixinalidade, etc.
ENLACES:
O deseño da cuberta dun libro establece o primeiro diálogo entre o escritor ou escritora e o lector ou lectora a través da linguaxe plástica, combinando a composición textual e tipográfica, a imaxe, as cores e a mensaxe simbólica que presenta o título.
Os artistas e profesionais que se ocupan do deseño e ilustración das capas dos libros convértense, xa que logo, en provedores de contidos visuais, centrando na cuberta un reclamo cuxa función sedutora resulta vital, pois soporta o peso publicitario, así como da identidade da obra que se achega.
A Fundación Carlos Casares organiza a exposición “As caras dos libros. O deseño de cubertas na obra de Carlos Casares” no Liceo de Ourense. A mostra recolle, en 8 paneis informativos, información das cubertas das distintas edicións da obra de Carlos Casares (novela, ensaio, relato curto, literatura infantil e xuvenil, traducións, obra xornalística, guías literarias…). A mostra tamén presenta un display adicional con información sobre a estrutura externa e interna dun obxecto tan cotián como cheo de curiosidades que é o libro.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
Esta actividade está integrada dentro das actividades culturais que recibiron unha subvención por parte do Concello de Xinzo de Limia por importe de 5.000 euros para o ano 2020.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
O vindeiro martes 25 de maio, o alumnado dos centros de Xinzo de Limia terán a ocasión de escoitar ao debuxante Cristian Fojón Caruncho (1997, A Coruña), gañador, entre outros varios premios, do concurso de Banda Deseñada da Mariña (2011) , do concurso Concurso Curuxa Nova convocado polo Museo do Humor de Fene (2016) e en 2020 do premio Carlos Casares – Kristina Berg ao Talento Activo, dotado con 10.000€, pola calidade e valores dunha promesa galega emerxente.
Ademais do faladoiro, no que Cristian desenvolverá a súa experiencia e técnicas creativas, o alumnado poderá contemplar parte da súa obra en formato exposición. Esta mostra xa estivo en lugares como no Museo Ortegalia ou no Museo Municipal de Ourense.
Coordenadas é unha actividade literaria para Santiago de Compostela no ronsel dos Diálogos Literarios clásicos da fundación Carlos Casares, que se desenvolveron desde 2004 a 2012 entre Mariñán (Bergondo) e Santiago de Compostela.
A súa adaptación ás novas circunstancias ten en conta tres eixes fundamentais: a evolución dos públicos, as tendencias do mercado editorial e o agromar de novas linguaxes. O seu campo de actuación é basicamente a literatura galega –en concreto a novela, o conto e mais o ensaio–, aínda que con extensións ás literaturas peninsulares e incluso ás literaturas europeas e americanas. Procúrase, xa que logo, tender pontes entre a literatura galega e a literatura mundial.
A entrada é libre e gratuíta, pero se recomenda que remitan un correo para reservar praza para manter as condicións de distanciamento social axeitado. A actividade tamén poderá seguirse por streaming na páxina do evento.
O evento é posible grazas á Xunta de Galicia, a Gaiás Cidade da Cultura e en especial ao Concello de Santiago de Compostela.
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Horario de apertura do Museo da Fonsagrada:
- Martes a venres, de 12 a 14 horas
- Sábados e domingos, de 12 a 14 e de 17 a 19 horas
- Luns pechados
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Horario de apertura da sala Luis Seoane (Edificio Multiusos) de Catoira:
- Luns a venres, de 09 a 14 horas
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Horario de apertura do Cárcere Vello (Porto, s/n) de Corcubión:
- Mércores a domingo, de 10 a 14 horas e de 15 a 18.30 horas
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
A relación de Carlos Casares con Suecia comeza en 1972 nun tren camiño de Santiago de Compostela, onde coñece unha moza sueca, Kristina Berg, natural de Halmstad (Halland), que se dirixía dende Bilbao cara á Coruña para ocupar o seu posto de radiotelegrafista nun buque que estaba para zarpar cara a América. Casaron dous meses despois deste encontro e ese verán xa o pasaron xuntos en Suecia.
Comeza aí unha das encrucilladas que modelaron a vida de Casares. Un dos seus efectos, quizais o máis decisivo, foi o descubrimento e a progresiva identificación coa socialdemocracia sueca, abandoando o castrismo de corte sociocristián que caracterizaba ata entón o seu pensamento e os seus escritos. Dende entón, meses de verán e parte das festas de Nadal foron tempos de lecer que pasou na contorna familiar de Halmstad. Estancias, excursións, amizades, lecturas e escritos sobre o seu país de adopción, definiron gran parte da súa vida e deixaron pegada na súa obra.
Ao longo da historia, os videoxogos atoparon unha fonte de inspiración na narrativa máis tradicional, a literatura, pero é evidente que, sobre todo nos últimos anos, ambas vertentes véñense nutrindo reciprocamente.
A narrativa máis clásica inflúe no xeito de crear argumentos e personaxes nos videoxogos, e, dalgunha forma, isto tamén está a ocorrer á inversa. As grandes tramas de moitos xogos, coas súas innovadoras estruturas narrativas, inflúen na mentalidade de cada vez máis escritores, amosándolles novos camiños e posibilidades para a presentación das súas historias.
Por outra banda, diversos estudos vinculan o uso de videoxogos coa mellora da lectoescritura, da creatividade, da empatía e da comunicación positiva, así coma do benestar mental na xente nova (e non tan nova). O videoxogo serve como vía para introducirse na historia de xeito máis profundo e interactivo que outras canles máis tradicionais.
Convértese deste xeito nunha ferramenta clave para o desenvolvemento de competencias no eido da educación, puidendo empregarse como método de ensinanza, ou de aprendizaxe. Mestres, mestras, alumnos e alumnas vense beneficiados dun método de apredizaxe dinámico, atractivo, motivador, entretido e actual.
É así como nacen as Xornadas de Videoxogo e Literatura, un espazo onde procuramos explorar, por medio de profesionais, aficionados e amantes dos dous mundos, as conexións máis íntimas entre o videoxogo e a literatura, descubrindo todos os recunchos que nos brindan e sacándolle así o máximo partido a dous elementos culturales imprescindibles.
Este ano a edición número 17 do Curso de Medios Audiovisuais traslada a súa celebración de Celanova á cidade de Ourense. Baixo a dirección do profesor Miguel Anxo Fernández e Paulino Pérez e co título Rodado en Ourense. Os desafíos do audiovisual galego, a cita terá lugar do 27 ao 29 de setembro no Centro Cultural Marcos Valcárcel. Como en edicións anteriores, a programación achegarase ás últimas producións audiovisuais galegas de man de membros dos seus respectivos equipos, sendo nesta ocasión protagonistas as producións Malencolía, Eles traen a morte, Olvido y León e Cuñados. Tamén se celebrará o Taller Audiovisual Celanova: Plató de Ficción, baixo a dirección do profesor Paulino Pérez e no que alumnado de Comunicación Audiovisual da Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación da UVigo producirá unha peza audiovisual na vila de Celanova.
Matrícula información e programa: A partir do 4 de xuño na sección de Campus Activo da UVigo.
Nota: Existen 15 bolsas que a Fundación Carlos Casares pon a disposición da xente que queira matricularse, e que cobren a totalidade do custo do Curso. Para máis información e condicións pódese usar o mail info@fundacioncarloscasares.org ou fundacioncarloscasares@gmail.com
