Inicialmente a exposición sobre a colección da obra O Principiño estaba incluída na exposición de maior tamaño titulada “Os mundos de Carlos Casares”. A súa magnitude e importancia supuxeron a súa separación noutra chamada “O Principiño ao redor do mundo. A colección de Carlos Casares”. Esta exposición forma parte da colección privada do escritor que, dende principios dos anos 70, comezou a traducir a mencionada obra ao galego para a editorial Galaxia. A súa afección polo libro de Antoine de Saint-Exupéry moveuno a coleccionar O Principiño en todas as linguas do mundo. No momento da súa morte, Carlos Casares tiña na súa colección máis de 100 volumes de distintas edicións de Le petit Prince en linguas xermánicas, eslavas, románicas, escandinavas e mesmo orientais. Ademais de contar coa obra nas linguas da Península Ibérica (galego, portugués, castelán, vasco e catalán) tiña tamén obras en aragonés, asturiano ou estremeño. A colección recolle tamén edicións únicas ou raras de linguas minoritarias, algunhas de mediados dos 70.
“O Principiño arredor do mundo. A colección de Carlos Casares” é unha exposición didáctica para público miúdo e adulto. Recolle máis de 100 edicións do libro de Saint-Exupéry, en máis de 60 idiomas e dialectos do mundo. Así mesmo, a exposición consta tamén de 4 paneis informativos de 2,20 m de alto e 1 tótem introdutorio. Os paneis céntranse na biografía do autor, nunha descrición e análise da novela, da experiencia vital de Carlos Casares e da súa obra infantil.
Durante o ano 2018 desenvolveuse en Celanova, no marco da 15 edición do Curso de Medios Audiovisuais de Celanova (CeMAC) o taller audiovisual “Celanova, plató de ficción”, dirixida polo profesor de Comunicación Audiovisual Paulino Pérez Feijoo. A estrea marca o inicio tamén da vindeira edición do curso e do taller audiovisual.
O deseño da cuberta dun libro establece o primeiro diálogo entre o escritor ou escritora e o lector ou lectora a través da linguaxe plástica, combinando a composición textual e tipográfica, a imaxe, as cores e a mensaxe simbólica que presenta o título.
Os artistas e profesionais que se ocupan do deseño e ilustración das capas dos libros convértense, xa que logo, en provedores de contidos visuais, centrando na cuberta un reclamo cuxa función sedutora resulta vital, pois soporta o peso publicitario, así como da identidade da obra que se achega.
A Fundación Carlos Casares organiza a exposición “As caras dos libros. O deseño de cubertas na obra de Carlos Casares” no auditorio de Cangas. A mostra recolle, en 8 paneis informativos, información das cubertas das distintas edicións da obra de Carlos Casares (novela, ensaio, relato curto, literatura infantil e xuvenil, traducións, obra xornalística, guías literarias…). A mostra tamén presenta un display adicional con información sobre a estrutura externa e interna dun obxecto tan cotián como cheo de curiosidades que é o libro.
Organizada pola Fundación Carlos Casares en colaboración co Museo do Videoxogo (MUVi) de Cangas, o MARCO de Vigo acollerá o día 4 de xuño a Xornada “Videoxogo, realidade aumentada e literatura. Unha mirada transversal”.
Trátase dun evento no que participarán algúns dos principais axentes do puxante e novidoso sector dos videoxogos en Galicia, así como outros profesionais relacionados co sector cultural literario e co do videoxogo. Pretende esta xornada evidenciar a enorme potencialidade existente na nosa comunidade, a fortaleza dunha cada vez máis importante industria cultural e creativa chea de posibilidades e futuro, pero con necesarios retos que salvar.
PROGRAMA DA XORNADA
O programa está composto por dúas mesas redondas, a presentación dun libro e a instalación interactiva “Videoxogos: un referente social”. A primeira mesa, ás 10.30h, acollerá unha representación dos principais actores da industria do videoxogo en Galicia, con Miguel Areán (CEO de Polygon-e Studios), Sergio Prieto (Gato Salvaje Studio), Rubén Romero (Editorial Fosfatina) e Luz Castro (deseñadora de videoxogos e profesora da USC que acode en representación da asociación Videoxogo.gal). Analizarase a situación e perspectivas do sector dentro do contexto galego.
A segunda mesa, ás 17.00h, contará coa presenza da coordinadora do equipo de media en Ledisson AIT, Estrela Páramos; o programador de videoxogos Nicolás Casal; o tradutor e localizador de videoxogos, e profesor da UVigo, Ramón Méndez; e a deseñadora de videoxogos e profesora da UVigo Beatriz Legerén. A mesa tratará diversos temas sociais transversais, dende o sector educativo, empresarial, literario, profesional…
Ás 19.30h Antonio J. Gil, profesor da USC e coeditor xunto con Pedro Javier Pardo do libro Adaptación 2.0. Estudios comparados sobre intermedialidad, presentará a obra e fará unha análise sobre as perspectivas transversais entre literatura, videoxogo e dispositivos tecnolóxicos de realidade aumentada ou realidade virtual.
Por último, durante a xornada, os asistentes poderán acceder á instalación expositiva interactiva “Videoxogos, un referente social”. Ideada por Jacobo e Galo Martínez, do Museo do Videoxogo de Cangas (MUVi), a mostra quere exemplificar a pertenza do videoxogo ao conxunto da sociedade e como reflexo da mesma, e polo tanto, como unha elemento cultural. E pretende facelo cunha breve sinopse da historia do videoxogo dende un punto de vista sociocultural, en base ao seu impacto colectivo. A tal fin, escolléronse varios fitos representativos de sistemas de entretemento co seu software correspondente: videoxogos e consolas que protagonizaron puntos de inflexión fundamentais para entender a industria cultural e creativa do videoxogo. A mostra presentarase ás 12.30 horas mediante un faladoiro dos representantes do MUVi.
O XVI Curso de Medios Audiovisuais de Celanova (CeMAC 2019) está dirixido por Miguel Anxo Fernández. Este ano, baixo o título: “Novas fronteiras do audiovisual galego. Talento, industria e internacionalización”, o curso pretende explorar tres vías de desenvolvemento do sector audiovisual en Galicia, como un potencial de valor socioeconómico dentro e fóra da nosa comunidade.
O CEMAC, desde a súa condición de curso universitario atento ao pulso coxuntural audiovisual do país en particular, e mesmo da sociedade en xeral con relación a cultura das imaxes e mesmo do seu consumo, afronta nesta edición un trazo singular que rematará por condicionar a evolución do sector galego. O ecosistema audiovisual galego vai camiño de atopar o seu equilibrio industrial e creativo, o paso definitivo cara a súa normalización á marxe de sorportes e formatos, nos que xa cubrimos a totalidade do espectro da ficción e non-ficción, e mesmo os derivados das novas tecnoloxías, e onde o proceso de internacionalización da produción e coprodución é un feito.
Engadimos tamén unha reflexión cualificada sobre as novas formas de consumo audiovisual, as plataformas de streaming, movéndose entre a lícita oportunidade de negocio global e as fortes expectativas que representan para a dinamización da industria, e ao tempo provocando a polémica entre quen no sector diferenzan entre formatos para cine e televisión, e mesmo o sector da exhibición convencional.
Durante o curso organizarase un taller de produción audiovisual, dirixido por Paulino Pérez, baixo o titulo “Celanova, plató de ficción”, e desenvolvido polo alumnado de Comunicación Audiovisual da Universidade de Vigo.
ENLACE: Programa CeMAC 2019
ENLACE: Apúntate no CeMAC 2019
O xoves 17 de outubro, o auditorio da Facultade de Filoloxía e Tradución da UVigo acollerá un faladoiro sobre as novas traducións de Vento ferido, a ópera prima de Carlos Casares, do ano 1967.
No faladoiro estarán presentes Hakan Casares, fillo do escritor, Gustavo A. Garrido, secretario da Fundación Carlos Casares, que falará do arquivo que a entidade custodia sobre o escritor; Iolanda Galanes, que salientará as diferentes traducións e tentativas de autotradución da obra; e tamén Jesús Moinhos, que vén de traducir a obra ao esperanto, que saíu ao prelo baixo o título de Vundita Vento.
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», <em>Vestvegr</em> en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o <em>Haervejen</em> en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a <em>Gallaecia escandinávica</em> da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
A Fundación Carlos Casares organiza, os días 11 e 12 de setembro, a segunda edición das Xornadas “Videoxogo e Literatura. Unha mirada transversal”, na que se debaten e analizan a situación e perspectivas do sector do lecer interactivo en Galicia e as súas posibles sinerxías co sector cultural, con especial atención á literatura, e se impartirán faladoiros especializados. O evento terá lugar, igual que o ano pasado, no Museo de Arte Contemporánea de Vigo.
Ademais, haberá dúas competicións para a creación de contidos artísticos dixitais nos que se mesturen videoxogo, arte e literatura. Unha de arte pixelado ou “pixel art” e outra de desenvolvemento de videoxogos ou “game jam”.
Por último, e en colaboración co Museo do Videoxogo de Cangas (MUVi), desenvolverase unha exposición presencial e virtual baixo o título de “A historia dos videoxogos en 360º”. Como novidade, dentro da exposición poderán verse proxectos desenvolvidos en Galicia.
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», <em>Vestvegr</em> en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o <em>Haervejen</em> en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a <em>Gallaecia escandinávica</em> da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
Entre os séculos XII e XVI, miles de escandinavos peregrinaron a Santiago de Compostela para render culto ao apóstolo. Había unha ruta marítima, o «Camiño do oeste», Vestvegr en noruegués, que comezaba no porto danés de Ripe. Había outra por terra, a través da península de Xutlandia, o Haervejen en dinamarqués, ou «Camiño da tropa». E había outra mixta usada polos suecos, de Estocolmo a Lübeck (Alemaña) por mar, e logo por terra xermana cara a Francia ou aos Países Baixos; ou embarcando en Roterdam con rumbo a Galicia.
Esta relación secular entre pobos tan distantes e diferentes enriqueceu o fenómeno xacobeo, deixando numerosas pegadas en ambos, sobre todo de Galicia e do culto ao Apóstolo nas terras escandinavas. É o que queremos mostrar nesta exposición: a Gallaecia escandinávica da que falaba o medievalista Vicente Almazán (1924-2006). A el e aos investigadores e estudosos que se ocuparon do fenómeno xacobeo vai dedicada esta proposta, a modo de homenaxe.
Enlace: Exposición “Galicia Escandinava”
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso
cómplice.
No marco das II Xornadas “Videoxogo e Literatura”, a Fundación Carlos Casares vén de lanzar unha Game Jam na que pode apuntarse todo o mundo que desexe deseñar un videoxogo baseado nunha das obras de Carlos Casares.
Unha “Game Jam” é un evento de maratón onde, nun período de tempo pechado, ten que desenvolverse un videoxogo sobre un tema específico que se revela no momento de empezar o período de deseño. O período para apuntarse á Game Jam remata o día 4 de decembro ás 23.59 horas, e o período de deseño durará 4 días, do 1 ao 4 de decembro.
Poden participar equipos formados de 1 a 3 persoas e o videoxogo pode presentarse en calquera idioma, aínda que é obrigatorio que teña unha opción de idioma en lingua galega. A actividade está subvencionada pola Deputación de Pontevedra, o Concello de Xinzo de Limia e a Xunta de Galicia. O tema concreto da Game Jam revelarase o día 1 de decembro.
A Fundación Carlos Casares establece un primeiro premio de 500€ e un segundo premio de 300€ para os equipos que, segundo o xurado da competición, acaden as mellores puntuacións en aspectos clave como xogabilidade, narrativa, adaptación do xogo ao tema proposto, orixinalidade, etc.
ENLACES:
O deseño da cuberta dun libro establece o primeiro diálogo entre o escritor ou escritora e o lector ou lectora a través da linguaxe plástica, combinando a composición textual e tipográfica, a imaxe, as cores e a mensaxe simbólica que presenta o título.
Os artistas e profesionais que se ocupan do deseño e ilustración das capas dos libros convértense, xa que logo, en provedores de contidos visuais, centrando na cuberta un reclamo cuxa función sedutora resulta vital, pois soporta o peso publicitario, así como da identidade da obra que se achega.
A Fundación Carlos Casares organiza a exposición “As caras dos libros. O deseño de cubertas na obra de Carlos Casares” no Liceo de Ourense. A mostra recolle, en 8 paneis informativos, información das cubertas das distintas edicións da obra de Carlos Casares (novela, ensaio, relato curto, literatura infantil e xuvenil, traducións, obra xornalística, guías literarias…). A mostra tamén presenta un display adicional con información sobre a estrutura externa e interna dun obxecto tan cotián como cheo de curiosidades que é o libro.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
Esta actividade está integrada dentro das actividades culturais que recibiron unha subvención por parte do Concello de Xinzo de Limia por importe de 5.000 euros para o ano 2020.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que
existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
O humor é unha das mellores capacidades do ser humano. Para algúns autores é a maior mostra de intelixencia que existe. Serve de axuda nos momentos difíciles e comprometidos, é capaz de alegrarnos o día, resulta beneficioso para a saúde e nos permite aprender e ensinar valiosas leccións. Coa exposición “Sorrisos por un mundo. Carlos Casares e o humor”, a Fundación Carlos Casares pretende explicar os distintos aspectos do humor, e achegarnos ás interpretacións e usos que adoitamos darlle en Galicia, así como noutras partes do mundo.
De maneira máis concreta, a mostra afonda tamén sobre o tratamento do humor na vida e na obra de Carlos Casares. Sabemos que o escritor posuía un fino sentido do humor; notámolo facilmente nos seus contos infantís, na súas novelas e relatos e, sobre todo, nos comentarios que verquía na súa columna “Á marxe” de La Voz de Galicia. É un humor sinxelo que nace da intelixencia e da paixón polo ser humano, polo gusto de contar historias, que envolvía coa fina retranca da oralidade daquel xeito que tan ben se lle daba. Incluímos tamén unha serie de caricaturas do escritor e fotografías onde o escritor aparece en situacións cómicas. Aproveitamos, de paso, para botar un sorriso cómplice.
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
O vindeiro martes 25 de maio, o alumnado dos centros de Xinzo de Limia terán a ocasión de escoitar ao debuxante Cristian Fojón Caruncho (1997, A Coruña), gañador, entre outros varios premios, do concurso de Banda Deseñada da Mariña (2011) , do concurso Concurso Curuxa Nova convocado polo Museo do Humor de Fene (2016) e en 2020 do premio Carlos Casares – Kristina Berg ao Talento Activo, dotado con 10.000€, pola calidade e valores dunha promesa galega emerxente.
Ademais do faladoiro, no que Cristian desenvolverá a súa experiencia e técnicas creativas, o alumnado poderá contemplar parte da súa obra en formato exposición. Esta mostra xa estivo en lugares como no Museo Ortegalia ou no Museo Municipal de Ourense.
Coordenadas é unha actividade literaria para Santiago de Compostela no ronsel dos Diálogos Literarios clásicos da fundación Carlos Casares, que se desenvolveron desde 2004 a 2012 entre Mariñán (Bergondo) e Santiago de Compostela.
A súa adaptación ás novas circunstancias ten en conta tres eixes fundamentais: a evolución dos públicos, as tendencias do mercado editorial e o agromar de novas linguaxes. O seu campo de actuación é basicamente a literatura galega –en concreto a novela, o conto e mais o ensaio–, aínda que con extensións ás literaturas peninsulares e incluso ás literaturas europeas e americanas. Procúrase, xa que logo, tender pontes entre a literatura galega e a literatura mundial.
A entrada é libre e gratuíta, pero se recomenda que remitan un correo para reservar praza para manter as condicións de distanciamento social axeitado. A actividade tamén poderá seguirse por streaming na páxina do evento.
O evento é posible grazas á Xunta de Galicia, a Gaiás Cidade da Cultura e en especial ao Concello de Santiago de Compostela.
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Horario de apertura do Museo da Fonsagrada:
- Martes a venres, de 12 a 14 horas
- Sábados e domingos, de 12 a 14 e de 17 a 19 horas
- Luns pechados
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
A exposición “Os Camiños de Carlos Casares” recolle 40 fotografías de Xurxo Lobato inspiradas en textos de Carlos Casares sobre o Camiño de Santiago e, de modo máis amplo, sobre a experiencia da viaxe. A exposición, que forma parte do programa “O Teu Xacobeo” da Xunta de Galicia, percorrerá cinco concellos galegos do Camiño de Santiago, na súa primeira xeira, para goce de peregrinos, turistas e cidadanía en xeral.
Horario de apertura da sala Luis Seoane (Edificio Multiusos) de Catoira:
- Luns a venres, de 09 a 14 horas
Enlace: Folleto da exposición / Cartel xenérico da exposición
Enlace: Twitter “Os Camiños de Carlos Casares”
