A violencia diaria, exercida de pais a fillos, de homes a mulleres, entre compañeiros; a dureza da vida, primeiro nas cidades e despois no estranxeiro; e a falta de expectativas durante os anos centrais da ditadura. Con estes elementos compuxo Carlos Casares Cambio en tres, unha das súas obras máis experimentais, que entroncou no seu día coa prosa europea de vangarda.
Escrita coma un torrencial monólogo interior, a obra é orixinal desde a mesma estrutura dos capítulos e a composición tipográfica de moitas das páxinas máis reflexivas. Cambio en tres arranca co regreso a Galicia dun emigrante para enterrar un compañeiro e retrata a súa amizade desde a infancia ata a súa vida en Francia.
Publicado pola Editorial Galaxia en 1969, este primeiro texto longo de Casares fai un retrato dun Ourense de aluvión e barriadas, habitado por persoas que loitan por sobrevivir con traballos esporádicos e o alcol como medio de evasión barato.
Dixeron del
“La audacia técnica de Carlos Casares estructura también la acción de su novela ‘Cambio en tres’ (1969). A través de los monólogos interiores puros, encabalgados, dislocados sintáctica y tipográficamente, de un emigrante orensano de regreso en su ciudad natal, se funden el presente, el pasado lejano y el pasado inmediato; se reconstruyen estructuras económico sociales que empujan al éxodo de la emigración.”
Benito Varela Jácome, La nueva novela gallega
